UBI ORIT AQU MARE 

EST ULFAT NEL PE 

O AI RO ME

 

“

หากเพียงลองหลับตา เหล่าธาราจะพาท่านไป

ดินแดนอันห่างไกลแสนไกล แม้นห่างเพียงใดจักปรากฏมา

ขอจงกลับบ้านเถิดหนา เมื่อวันเวลานั้นมาถึง

”

 

หญิงสาวได้ยินเสียงนี้กังวานอยู่ในหัว เธอยืนอยู่ท่ามกลางผืนน้ำที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

น้ำที่สะท้อนราวกับกระจก ทำให้เห็นเส้นขอบฟ้าเป็นเส้นสีทองในยามพระอาทิตย์ตก

 

มีแสงพาดผ่านจากท้องฟ้าเหมือนกับฝนดาวตก

เธอสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่าง

บางอย่าง ที่รู้สึกว่าจะเข้าใกล้เธอมากขึ้นเรื่อย ๆ

 

ภายในร่างกายของเธอสั่นไหว

สร้อยของเธอเปล่งแสงออกมาสะท้อนกับแสง ณ เส้นขอบฟ้า …

 

โซน่าตื่นขึ้นจากความฝัน

เธอฝันเรื่องราวนี้ซ้ำกันหลายครั้งมาก นับจากที่เธอได้ค้นพบเรื่องราวบางอย่าง

เกี่ยวกับ อาณาจักรที่สาบสูญ 

อาณาจักรซูนิค XUNIC

 

ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอม

โซน่านอนพลิกตัวไปมาบนเตียงด้วยความเบื่อหน่าย

พลางพยายามจะหยิบหนังสือที่หัวนอนขึ้นมาอ่าน …

 

ตึง !!!

 

“โซน่า เป็นอะไรมั้ยลูก !!” เสียงของคุณแม่คริสทีนตะโกนขึ้นมาจากด้านล่าง

ดูเหมือนว่าคุณแม่จะพอเดาได้ว่าเกิดอะไรขึ้น

 

“ไม่เป็นอะไรค่า แค่หนังสือตกพื้นเฉย ๆ แหะ ๆ” โซน่าตอบกลับด้วยความเขินเล็กน้อย

ตัวของเธอนอนอยู่ที่พื้นห้อง พร้อมกับส่ายหัวไปมา

 

“น่าเบื่อชะมัดเลยยยยย” โซน่าลุกขึ้นมานอนบนเตียง พร้อมกับลังเลว่าจะหยิบหนังสือ 

หรือโทรศัพท์มือถือขึ้นมาก่อนกัน

 

จู่ ๆ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น โฮคุเพื่อนสาวคนสนิทของเธอโทรมานั่นเอง

“ฮาโหลลลลววววว โซนี่ ช่วงนี้ได้ไปไหนบ้างมั้ยเนี่ยยย”

โฮคุถามด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยพลังและความร่าเริง

“อ๋อยยยย ไม่ได้ไปไหนเลยง่ะ อยู่บ้านอ่านหนังสือไปเรื่อย จนจะหมดบ้านแล้ว …

พ่อกับแม่ก็ชวนไปนั่นไปนี่ แต่ก็ไม่รู้สึกว่าอยากออกจากบ้านด้วย แต่อยู่บ้านก็เบื่อนะ งงตัวเอง”

โซน่าตอบพลางมองดูหนังสือที่อยู่เต็มห้อง

“งั้นดีเลย ! พอดีที่บ้านโฮคุได้รับเชิญไปงานนิทรรศการเกี่ยวกับของโบราณที่ถูกค้นพบด้วยล่ะ !!

คิดว่าโซนี่จะชอบ ถึงถ้าไม่ได้เบาะแสอะไร อย่างน้อยก็ได้ออกจากบ้านบ้างนะ !”

โฮคุกล่าวชวนโซน่าด้วยเสียงอันตื่นเต้น

“ของโบราณเหรอ !! ได้สิ !! ไป !! วันไหนเหรอ ?” โซน่าลุกขึ้นยืนด้วยความตื่นเต้น

“อีกสองวัน เดี๋ยวโฮคุไปรับ พอดีว่าไปกับที่บ้านด้วย … งั้นเจอกันนะ !” 

“ได้เลย !! เจอกันนะโฮคุ” โซน่าวางสายก่อนที่จะรีบลงไปบอกที่บ้านด้วยความตื่นเต้น

 

และแล้ววันที่โซน่ารอคอยก็มาถึง … วันที่จะได้ออกจากบ้านสักที

 

รถลีมูซีนสีดำจอดอยู่ที่หน้าคฤหาสน์ไอเดอร์ โซน่ารีบวิ่งลงมาก่อนที่จะตะลึง

กับความอลังการของรถโฮคุ 

 

“โอ้โห ทำไมอลังการจังเลยล่ะโฮคุ โฮคุไม่เห็นบอกเลยว่าที่บ้านโฮ…” โซน่าพูดด้วยความตกใจ

ก่อนที่จะหยุดถาม เพราะโฮคุแตะนิ้วชี้เบา ๆ ที่ปาก เป็นสัญญาณว่า อย่าเพิ่งพูดอะไรเยอะเลย …

“ไปกันเถอะโซนี่” โฮคุคว้ามือของโซน่าก่อนที่พนักงานจะเกิดประตูรถให้ทั้งสองเข้าไป

 

โซน่าได้พบกับพ่อและแม่ของโฮคุเป็นครั้งแรก ทำให้โซน่าเข้าใจได้ทันที

ว่าทำไมโฮคุจึงไม่ค่อยสนิทกับที่บ้านมากนัก

 

“สวัสดีค่ะ โซน่านะคะ เป็นเพื่อนของโฮคุนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” โซน่าแนะนำตัวด้วยความเรียบร้อย

“...” พ่อของโฮคุเหลือบมองมาที่โซน่าครู่หนึ่ง ก่อนที่จะมองไปทางอื่น

“สวัสดีโซน่า ยินดีที่ได้พบ” แม่ของโฮคุพูดขึ้น ปีกหมวกขนาดใหญ่ที่ทำจากขนนกของเธอ

ดึงดูดความสนใจอย่างมาก

 

บรรยากาศในรถค่อนข้างเงียบ และดูอึมครึมชอบกล

โฮคุจึงพยายามชวนโซน่าคุยตลอดทาง เพื่อให้โซน่าไม่รู้สึกอึดอัดเกินไป

 

และแล้วก็มาถึงจุดหมายปลายทาง

ที่นี่เป็นตึกสูงระฟ้า ดูเหมือนว่า จะเกี่ยวข้องกับครอบครัวของโฮคุด้วย

“พอดีงานที่เขาจัด มาขอใช้สถานที่ของออฟฟิศพ่อกับแม่พอดีน่ะ ก็เลยได้เข้าร่วมงานแบบสบาย ๆ เลย โซนี่ไม่ต้องกังวลนะ พ่อกับแม่เขาไม่ค่อยถนัดเรื่องการพูดคุยเท่าไหร่ ฮ่า ๆๆๆ” โฮคุชวนพูดกลบเกลื่อน ก่อนที่จะพาโซน่าเข้างานนิทรรศการ

 

ภายในงานเต็มไปด้วยเหล่านักวิชาการ และผู้มีอิทธิพลมากมาย บ้างก็อยากจะศึกษาสิ่งต่าง ๆ ที่จัดแสดง หรือบางคน ก็ต้องการที่จะเป็นเจ้าของ วัตถุเหล่านั้น …

โฮคุต้องไปกับพ่อแม่ เพื่อแนะนำตัวและทักทายกับเหล่าผู้ใหญ่ หรือหุ้นส่วนของทางครอบครัว 

จึงขอตัวออกไปสักครู่ แล้วจะรีบกลับมา โซน่ายิ้มตอบพร้อมกับให้กำลังใจโฮคุ ก่อนที่จะเดินไปรอบ ๆ

โซน่าเดินผ่านวัตถุโบราณมากมาย เธอเห็นเครื่องทองเหลืองที่ดูเหมือนกลไลบางอย่าง …

โคมไฟที่ประดับไปด้วยหินสีดำ จนกระทั่งมาหยุดอยู่ ณ ศิลาจารึกบางอย่าง

 

“ดูลึกลับมาก … ใช่มั้ยล่ะ ?” เสียงของชายปริศนาคนหนึ่งพูดขึ้น เขาใส่แว่นสีดำขนาดใหญ่

เข็มกลัดรูปนกฮูกสีทองกลัดอยู่บนสูทสีเลือดหมู ไม่รู้ว่าเขามายืนอยู่ข้าง ๆ โซน่าตั้งแต่ตอนไหน

“เอ่อ … ใช่ค่ะ คิดว่าเหมือนเคยเห็นในหนังสือเลยค่ะ” โซน่าหันกลับไปตอบด้วยความเป็นมิตร

แม้เธอจะรู้สึกว่าชายคนนี้จะไม่เป็นมิตรเลยก็ตาม

“มันเป็นศิลาของอาณาจักรหนึ่งที่สูญหายไป รู้สึกคุ้น ๆ บ้างไหม ? โซน่า ?” ชายปริศนา

ซึ่งดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่างหันมาถาม พลางขยับตัวเข้ามาใกล้มากขึ้น ทำให้โซน่ารู้สึกถูกคุกคาม

“คุณ… รู้จักหนูด้วยเหรอคะ” โซน่าถามกลับ พลางค่อย ๆ ถอยหลังออกมาเพื่อรักษาระยะห่าง

“ขอโทษที่ขัดจังหวะนะคะ แต่การเข้าหา หรือทักทายคนอื่นแบบนี้ เห็นทีจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะคะ”

หญิงสาวคนหนึ่งพูดขึ้น พลางพยายามเดินมาข้างหน้าโซน่า

เพื่อรักษาระยะห่างผู้ชายปริศนากับโซน่าเอาไว้

​

“ขออภัยในการเข้าหาแบบนี้นะครับ พอดีตื่นเต้นที่ได้พบกับค…” 

“คุณหนู กำลังสนใจศิลาจารึกนี้อยู่เหรอคะ ? ” หญิงสาวตัดบทสนทนา

ก่อนที่จะพยายามชวนโซน่าพูดคุย และทำให้ชายปริศนาค่อย ๆ เดินถอยออกไปอย่างเสียหน้า

“เอ่อ … ค่ะ แค่รู้สึกว่าเหมือนเคยเห็นในหนังสือน่ะค่ะ แต่เป็นแค่รูปภาพ ไม่เคยเจอของจริงแบบนี้ …

แล้วก็ ขอบคุณสำหรับเรื่องเมื่อกี้ด้วยนะคะ” โซน่าหันมาพูดคุยกับหญิงสาว

พร้อมกับพยายามมองหาว่าชายคนนั้นหายไปหรือยัง

“สบายมาก พวกนั้นเป็นกลุ่มองค์กร Collector น่ะ รู้ข้อมูลอะไรมากมาย ยกเว้นการเข้าหา หรือเปิดบทสนทนา คุณหนูจะพบคนในองค์กรนี้ผ่านงานนิทรรศการอะไรแบบนี้นี่แหละ” หญิงสาวตอบกลับด้วยเสียงอันเป็นมิตร และอ่อนโยน ทำให้โซน่ารู้สึกคุ้นเคยและถูกชะตาอย่างมาก 

“พี่ซื่อเซียร์ชานะ เรียกเซียร์ก็ได้ คุณหนูสนใจเรื่องซูนิคสินะ จริง ๆ แล้ว รู้สึกว่าจะมีของชิ้นอื่น ๆ

ที่มาจากแหล่งเดียวกันอยู่นะ อยากไปดูมั้ยล่ะ ?”

“สวัสดีค่ะพี่เซียร์ โซน่านะคะ โซน่ากำลังสนใจเรื่องซูนิคมาก ๆๆๆๆๆ เลยค่ะ” โซน่าตอบ

พร้อมกับส่งตาที่เป็นประกายให้กับเซียร์ด้วยความตื่นเต้น

ทั้งสองจึงเดินไปยังส่วนที่จัดแสดงโซนถัดไปด้วยกัน

 

ในส่วนของโฮคุ เมื่อแนะนำตัว หรือพูดคุยกับแขก หรือเพื่อน ๆ ของพ่อแม่แล้ว

จึงรีบขอตัวเพื่อไปหาโซน่าก่อน เพราะดูเหมือนว่าจะปล่อยให้เธออยู่คนเดียวมาสักพักแล้ว

“เดี๋ยวก่อน โฮคุ” พ่อของโฮคุเรียกเธอไว้ในขณะที่โฮคุกำลังจะรีบวิ่งไป

“เพื่อนโซน่าของลูก… น่าสนใจดีนะ” พ่อพูดก่อนที่จะหันหลังแล้วเดินหายไปกับแม่

ปล่อยให้โฮคุยืนงงเล็กน้อย ก่อนจะรีบไปหาโซน่า

 

โซน่ากับเซียร์เดินมาจนพบกับ แผ่นทองแผ่นหนึ่ง มันดูเหมือนเป็นชิ้นส่วนเกราะที่แตกออก

และมีจารึกบางอย่างอยู่บนนั้น 

 

“สิ่งนี้เป็นสิ่งที่เพิ่งถูกค้นพบได้ไม่นาน และถูกจัดแสดงที่นี่เป็นที่แรก จากที่ดูจารึกบนแผ่นเกราะ

ดูเหมือนจะมาจากซูนิคเหมือนกันนะคะ รู้สึกคุ้นเคยกับสิ่งนี้ไหมล่ะ ? คุณหนู”

เสียงของเซียร์ค่อย ๆ เปลี่ยนไป และมองมาที่โซน่า ดวงตาของเธอเป็นสีเงิน

 

“ค…คุณคือ… ?”

 

“เอวา โซเนีย ซูนิ คา ทริกซ์” เซียร์ยื่นแขนของเธอมาหาโซน่า เผยให้เห็นกำไล

ที่มีผลึกรูปข้าวหลามตัดติดอยู่

“เอวา เซียร์ชา” จู่ ๆ  โซน่าก็ตอบกลับการทักทายโดยไม่ได้ตั้งตัว และไม่รู้ว่าหมายความว่าอย่างไร

เธอวางมือลงประสานกับเซียร์ และดูเหมือนว่าทุกอย่างรอบตัวของเธอจะดับวูบไป

โซน่าค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาช้า ๆ เธอพบว่าเธอกำลังอยู่ใต้น้ำ ตรงหน้า ประตูและรูปปั้นขนาดใหญ่ 

สิ่งก่อสร้างที่คุ้นเคย ตอนนี้รู้สึกเหมือนจริง ถึงขั้นที่เหมือนกับสัมผัสสิ่งต่าง ๆ ได้ ตรงกลางมีคริสตัลขนาดใหญ่ มันส่องแสงว่างออกมาท่ามกลางความมืดมิดของใต้ทะเลลึก เผยให้เห็นสิ่งก่อสร้างอื่น ๆ มากมาย

ที่จมหายลงมาที่ใต้ทะเลนี้ โซน่าเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้กับแท่นหินที่มีคริสตัลนั้นลอยอยู่

จู่ ๆ เธอก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น

 

“อีกนิดเดียวเท่านั้นองค์หญิง อีกไม่นานเราจะได้พบกัน พวกเรารอท่านอยู่” เสียงที่คุ้นเคย

ของชายที่เป็นเหมือนพี่ชาย เขาคือที่ปรึกษาของจักรพรรดินีนั่นเอง  เสียงพูดที่ดูเหมือนท่วงทำนองนั้น

ได้ยินชัดเจนขึ้นเมื่อโซน่าเข้าใกล้กับคริสตัล เธอวางมือลงบนผลึกขนาดใหญ่ที่กำลังส่องสว่าง

เมื่อถูกสัมผัส คริสตัลก็เปล่งแสงเป็นจังหวะเหมือนการเต้นของหัวใจ

 

ดวงตาของเธอเป็นสีเงินและเปล่งแสงออกมารอบตัว

“ข้าคือ …”

 

“โซนี่ ! โซนี่ ! ” โฮคุเรียกโซน่าที่ดูเหมือนว่าจะยืนนิ่ง ขณะที่ประสานมือกับผู้หญิงคนหนึ่ง

ทำให้โซน่าได้สติ และรีบหันไปหาโฮคุ พร้อมกับพยายามตั้งสติของตัวเองใหม่ และแนะนำเซียร์ชา

ให้กับโฮคุได้รู้จัก เซียร์ชาขอตัวกลับ เธอส่งกระดาษบางอย่างให้โซน่า ก่อนที่จะเดินหายไปในกลุ่มผู้คน

ทิ้งให้โฮคุยืนงง กับโซน่าที่ดูเหมือนว่าจะคิดอะไรได้บางอย่าง …

 

เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นผ่านสายตาของชายปริศนา ผู้ซึ่งกำลังรายงานเรื่องที่เกิดขึ้นให้กับใครคนหนึ่ง

“ถ้าเป็นชั้น ชั้นจะไม่ทำแบบนั้นนะ …” เสียงของผู้หญิงปริศนาพูดขึ้น ทำให้เขาสะดุ้งขึ้นด้วยความตกใจ

ดูเหมือนว่าเขาจะไม่รู้สึกตัวเลย ว่ามีใครอยู่ข้างหลังเขา

“อะ เอ่อ ไม่มีอะไรนะครับ” ชายปริศนาเลิ่กลั่ก ตอบปฏิเสธอย่างมีพิรุธ

“เพิ่งมาทำงานใหม่เหรอ ? วินเซนต์ เดี๋ยวนี้ Collector คัดเลือกพวกมือสมัครเล่นเข้ามาได้ยังไงเนี่ย”

ก่อนที่ชายปริศนาจาก Collector จะได้ตอบคำถามอะไร เขาก็หมดสติไปด้วยสาเหตุบางอย่าง …

หญิงสาวปริศนาดึงเข็มกลัดรูปนกฮูกมาเก็บไว้กับตัว

ก่อนที่จะลากร่างของวินเซนต์หายเข้าไปในความมืด …

 

หลังกลับจากงานนิทรรศการวันนั้น ทำให้โซน่าได้พบกับความจริงบางอย่าง

เรื่องราวที่เธอเฝ้าตามหาความจริง และความทรงจำที่ขาดหายไป กำลังจะได้คำตอบ

ปิดเทอมหน้าร้อนนี้ของโซน่า ดูเหมือนว่าจะมีอะไรที่น่าสนใจกว่าการอ่านหนังสือเพียงอย่างเดียว

ในทุกวัน ดูเหมือนว่าเธอจะพูดคุยกับใครคนหนึ่งผ่านทางโทรศัพท์ 

ถึงเรื่องราวบางอย่าง

ถึงแผนการบางอย่าง

 

จนกระทั่งวันนั้นมาถึง อีกไม่กี่วันก่อนจะหมดช่วงปิดเทอมฤดูร้อน

 

วันที่สภาพอากาศไม่เป็นใจนัก

หญิงสาวทิ้งข้อความในใจบางอย่าง ใส่จดหมายวางไว้บนโต๊ะ

ก่อนที่จะล่องเรือส่วนตัวไปกับเพื่อนสาวคนสนิท, เซียร์ชา และบุคคลปริศนาอีกจำนวนหนึ่ง

ฝ่าคลื่นและลมที่โหมกระหน่ำ เพื่อไปยังจุดหมายที่เธอต้องการ

 

ดินแดนที่จะเป็นคำตอบของทุกอย่าง

ดินแดนในความทรงจำ

ดินแดนที่เธอจากมา …

​

SATIR TU SUPMET

ES’ DNETSO XIR’ EPMI

MUIREP MI’ DER

​

ได้เวลาที่เธอต้องเลือก เส้นทางต่อไปของเธอแล้ว …

ทุกสิ่งทุกอย่างมีการแลกเปลี่ยนเสมอ …

.

.

เอาล่ะนะ หลังจากที่พวกคุณได้ทราบเรื่องราวคร่าว ๆ จากผมแล้ว

คิดว่าเป็นอย่างไรกันบ้างล่ะ ?

ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น พวกคุณจะยังเอาใจช่วยเด็กสาวคนนี้ต่อไปหรือไม่ ?

ทางต่อไปที่เธอจะเลือก … เธอจะเป็นผู้ตัดสินใจเอง

แต่ระหว่างทางจะเกิดอะไรขึ้น คุณสามารถช่วยพวกเราในการดูแล และช่วยเด็กสาวคนนี้ได้

ตอนนี้พวกเรา __ . A . ___ . ___ . ___ 

กำลังรวบรวมพลัง ZaCabo ที่กระจายออกจากการระเบิดครั้งใหญ่ …

และเมื่อถึงเวลานั้น …

คุณ … สามารถมีส่วนร่วมในเส้นเวลาบางอย่างที่จะเกิดขึ้นได้

 

เมื่อวันนั้นมาถึง

 

หวังว่าพวกคุณจะพิจารณาอย่างถี่ถ้วน ก่อนที่จะเข้าสู่เส้นเวลาสัมบูรณ์ด้วยตัวคุณเอง

 

แล้วพบกัน คุณผู้อ่าน, มิตรสหาย และเหล่า _______

Psi Drakaz

​

-.-.

....

—

—

…

.

 

AL’ IBIT EGILE